Weyert Zeephat was de laatste ambachtelijk molenaar op De Weyert. Vele jaren heeft op de maalpijp in de molen het volgende, door Weyert Zeephat gemaakte gedichtje gestaan.

Dit gedichtje geeft voortreffelijk weer met hoeveel plezier Zeephat al die jaren zijn werk heeft verricht.

Ik leef hoog op de molen
mijn lieflijk oord,
daar vliegen mijn dagen
genoeglijk voort.

 

In 1905 koopt hij de beltkorenmolen op Twijtel, die op 5 juni 1912 door een brand door blikseminslag verloren gaat. Zeephat gaat niet bij de pakken neerzitten, maar koopt in 1913 de houtzaagmolen van Van der Sluis & Posthuma te Gorredijk in. Deze molen is in 1868 gebouwd. Zeephat betaalde er 400 gulden voor en per schip ging de molen in onderdelen naar Twijtel. Bij de brug van de Prikkedamweg werd gelost. De herbouw kostte uiteindelijk 2800 gulden. De molen werd voorbij de Bercoperweg weer opgebouwd als stellingmolen. De afgebrande molen stond ter hoogte van de huidige ingang van de Prikkedam.

Makkinga
In Makkinga werd in 1921 een landbouwcoöperatie opgericht door zestien boeren (CAV Makkinga). De boeren hadden al spoedig interesse voor de molen en Zeephat bood hun zijn molen aan ter overname met als voorwaarde dat hij de bedrijfsleider/molenaar zou worden. Vier jaar later in 1925 werd de molen overgebracht naar zijn tegenwoordige plaats aan het uiteinde van De Wiek. Al die tijd is Zeephat ‘zijn’ molen trouw gebleven en tot op hoge leeftijd heeft hij de molen laten malen.

Oudste werkende molenaar
Door het vele extra werk kwam er een knecht: Jan Koopstra, die 35 jaar met Weyert Zeephat zou samenwerken. In een krantenknipsel van 15 april 1953, als Zeephat 80 jaar geworden is, wordt beschreven: "Als een jongkerel beklimt hij nog de steile trappen, maakt de vang los en zet bij het sterk toenemen van de wind de jaloezieën van de wieken verder open. De wieken zingen en af en toe laat hij de stroom roggemeel bestemd voor de bakkers, keurend door zijn vingers lopen." Voor zijn jarenlange trouwe dienst als molenaar beloont De Hollandse Molen hem met een oorkonde. Op 90-jarige leeftijd gaat Zeephat met pensioen. Na 73 jaar was er geen opvolger en de molen werd buiten bedrijf gesteld. Hij was jarenlang de oudste, werkende molenaar van Nederland. De in de jaren zestig van de vorige eeuw danig in verval geraakte molen werd in 1970 en 1971 gerestaureerd. Zeephat overlijdt voordat de opknapbeurt klaar is op 97-jarige leeftijd op 8 mei 1970. De Landbouwbank Meppel had in 1967 de coöperatie overgenomen. Het leven van molenaar Zeephat was niet altijd rozengeur en maneschijn. De brand in 1912 is al genoemd. In 1931 werd hij weduwenaar en op 14 augustus 1945 komt zijn zoon Jacob bij een motorongeluk op Buterheideveld om het leven. Jacob was bestemd als de opvolger van zijn vader. Het heeft niet zo mogen zijn.

Wijert, Weijert of Weyert
In februari 1978 vraagt Albert Mulder in een voorstel aan Dorpsbelang om de molen een naam te geven. Sinds die tijd draagt de molen de naam ‘De Weyert’.Over de schrijfwijze van de naam van de molen zijn de ‘geleerden’ het niet eens. De officiële voornaam van Zeephat is ‘Wijert’. In talloze krantenartikelen wordt zijn naam met een extra ‘e’ gespeld, dus ‘Weijert’. Deze schrijfwijze werd in het voorstel van Mulder veranderd in ‘Weyert’. De molencommissie heeft bij de oprichting van de stichting gekozen voor ‘Weijert’. De door de heer Anne Meestringa fraai uitgesneden naam die de molen siert is echter "Weyert".

Bron: Deels overgenomen uit ‘De Weijert’- korenmolen te Makkinga – door Oene Spoelstra 1984.