‘Aoltien, maegd et is tied. Half vuve al. Jow moe’n d’r uut kommen.’ Zachies, om de kiender niet wakker te maeken, schuddet Pieter Aoltien henneweer. Zels is hi’j al een klein uurtien van bedde.
Veur et wark moe’n de beesten heur gerak hebben. Aoltien komt uut bedde, ze fluttert heur wat koold waeter in et gezicht om de slaop uut de ogen te kriegen en stapt in de bovenkleren. As ze konterleerd het of de kiender gien kwaod kunnen, lopt ze aachter Pieter an de hutte uut. Over et veen hangt een witte dieze. Die zal doukies wel rap oplossen as de zunne him zien lat. Hoge boven et veen schiemert de laweie deur de daamp henne. Een teken dat de warkdag begonnen is. Van alle kaanten kommen de veenarbeiders an. Ze warken een peer ure stug deur. As de laweie naor onderen gaot, strekken ze de rogge en gaon heur tenten in. Een half ure schoft. Tied veur de morgenbri’j. Aoltien haelt de beide kiender uut et ledikaantien. Garriet van zesse helpt douk bi’j et wark. De kleine Sjoukje komt an de stikke. As ze mu wodt, kan ze een slaopien doen in de kienderwaegen. Zo gaot et, dag in dag uut. Van morgens vroeg tot aovens laete. Bi’j de haast wodt de dreugde turf op platte krooien naor et schip brocht. Veur de veenarbeiders komt now de lange winter. Gien wark is gien verdienste. Deur et maeken van heidebuunders of et vlechten van maanden en zoks perberen ze de tied deur te kommen. Wi’jim meer weten over et leven in et veen? De vri’jwilligers van meseum ‘Oold ark’ kun jim d’r alles over vertellen.