Halverwegens de veurige ieuw doe as een trekker nog wat biezunders was en et huj nog an de miete, in de hujbarg of in et hujvak kwam, wodde d’r gebruuk maekt van een tiempaol of hujtieme om et huj
an bulten te slepen. Eins maj’ wel zeggen dat de tiempaol de veurloper was van de mederne opraepwaegen. Et was doedertied al een hiele veuruutgaank. In plak van alles mit mankracht te doen, kon de boer gebruuk maeken van et peerd. Mit behulpe van de tiempaol wodde et huj in dikke bulten sleept. Bi’j de paol heurden drie touwen, disse wodden zo kneupt dat ze mit iene haandeling los weren. De touwen zatten vaaste an et tiemblok waor as een haoke anzat veur de spoorstok. Et eerste touw zat an ien ende van de paol vaaste, an et ende van et twiede touw zat een lusse die om et aandere ende van de paol kwam. Iene man, meerstentieds een opscheuten jonge leidde et peerd. De twiede man ston op ‘e tiempaol en hul et dadde touw vaaste. Dit touw gong over et huj henne en onder de paol deur. As de bulte dikke genoeg was, trok hi’j et touw an. De paol gong dan mit naor boven en zo perbeerden ze et aachterste huj bovenop et veurste te zetten. Van of de aandere kaant gebeurde dit nog een keer. Zo wodde de bulte opzet en disse kon now opmaekt wodden. Bi’j museum ‘Oold Ark’ in Makkinge kuj’ dit stokkien vernuft nog bekieken.