Bi’j museum ‘Oold Ark’ in Makkinge hebben ze buten alderhaande oold ark ok nog aandere ni’jsgierige dingen, die aj’ bekieken kunnen. Zo zag ik op een rim in et nao bouwde aachterhuus een stel
weckflessen mit vleis d’r in staon. Op ‘e flessen een etikettien mit daop et jaartal 1937.
Niet te begriepen dat zoks oolder is as daj’ zels binnen. Ik raekte an de praot mit een vri’jwilligster van et museum en we vreugen oons of wat veur vleis d’r now krek in zitten zol.
Et was aorig lochtig van kleur. Et zol dus neffens oons wel gien koevleis wezen, eerder wat van et varken. Et zol ok mar zo kunnen wezen dat et knien was. Lichtkaans wel wild knien. Now ligt daore in et keukenlaegien een hiel haandig apperatien waoraj’ weckflessen mit los doen kunnen. Mar we besleuten dat et schaande wezen zol om dat te doen. Groot kaans dawwe dan nog niet krek wussen wat et west was veur et vleis wodde. Butendat, wat is d’r now veur butengewoons te zien an een lege weckflesse? Nee, et vleis mos mar mooi blieven waor as et was. Ik kan et niet helpen, mar dan gaot mien fantesie an de gang. Ik zag ze zo zitten an de keukentaofel. Pieter en Gees. Hi’j spelt de kraante en zi’j het een zwatte sokke op ‘e pennen.
‘Pieter hebben jow et ok zien, t’aovend in twieduuster?’
‘Wat zien, mien maegd?"
‘In de moestuun. Wel een stok of tien halfwas knienen. As dat zo deur gaot holen we gien boerenkool over. Jow mossen morgen een stokmennig strikken zetten.’
‘Nee, dat doe’k niet. Ik zol niet weten hoe dat mos en as de veldwaachter d’r locht van krigt, biwwe nog niet jaorig.’
‘Zuurtien! Dan doe’k et zels. Ik vraoge oonze Breurtien wel hoe as et moet.’
De daorop volgende daegen wodden d’r deur Gees een stok of wat strikken zet. Zo rumen de knienen aorig op. Ze kunnen al et vleis niet in ien keer op, wat d’r over is, gaot in de flessen. Een peer van de flessen kommen aachter op ‘e plaanke in de kelder te lane. Jaoren staon ze daor. Vergeten. Tot een jaor of wat leden heur kleinkiender et huus leeg haelden en de flessen vunnen.
Zo is et niet gaon mar… et hadde zomar kund.